- odoratus
- [st1]1 [-] ŏdōrātus, a, um : part. passé de odoro. - [abcl][b]a - qui a une odeur (bonne ou mauvaise). - [abcl]b - parfumé.[/b]
[st1]2 [-] ŏdōrātus, a, um : part. passé de odoror; qui a flairé, qui a senti (au pr. et au fig.).
[st1]3 [-] ŏdōrātŭs, ūs, m. : - [abcl][b]a - action de flairer. - [abcl]b - odorat. - [abcl]c - odeur.[/b]
* * *[st1]1 [-] ŏdōrātus, a, um : part. passé de odoro. - [abcl][b]a - qui a une odeur (bonne ou mauvaise). - [abcl]b - parfumé.[/b] [st1]2 [-] ŏdōrātus, a, um : part. passé de odoror; qui a flairé, qui a senti (au pr. et au fig.). [st1]3 [-] ŏdōrātŭs, ūs, m. : - [abcl][b]a - action de flairer. - [abcl]b - odorat. - [abcl]c - odeur.[/b]* * *Odoratus, pen. prod. Aliud adiectiuum. Qu'on a rempli d'odeurs, Parfumé: vt Templum odoratum. Plin. iunior.\Nouella vetustis minus odorata. Plin. De moindre odeur.\Minime odorati flores. Plinius. Qui sentent fort peu, De petite odeur.\Odoratae radicis herba. Plin. Herbe ayant la racine fort odoriferante, et aromatique.\Bacchus odoratus. Virgil. Vin odoriferant.\Odoratus, huius odoratus, pen. prod. Plin. Cic. Odorement, La vertu et faculté naturelle d'odorer et flairer. C'est l'un des cinq sens.\Odoratus. Cic. Odorement, Flairement, Odoration, Sentement.\Odoratus. Plin. Odeur.
Dictionarium latinogallicum. 1552.